West Highland Way: Gaat het nu eindelijk echt gebeuren?!

Whoohoo! De planning is gemaakt, de tickets zijn geboekt. Dit jaar gaan Paul en ik de West Highland Way lopen in Schotland!

Deze lange trek van 154 km staat al een paar jaar bovenaan mijn verlanglijstje, maar omdat ik geen vaste baan en daarmee geen fatsoenlijk inkomen had, stond het plan een tijdje in de koelkast. Tot nu.

Ik heb nu werk bij de Odin Groep in Hengelo, met duidelijke tijden, en een min of meer stabiel inkomen. Ik weet waar ik aan toe ben, echt zóveel prettiger dan wanneer je als redelijk “anonieme” uitzendkracht ergens gedropt wordt.

We’re going on an adventure!

Anyway, het begon afgelopen week weer te kriebelen. Boekje erbij gepakt. Zou het met mijn huidige salaris uit kunnen om komende lente al te gaan? Of moet ik nog een jaartje sparen? Ik was van plan om een planning en begroting te maken, toen Paul opeens spontaan kwam met “ik wil eigenlijk toch wel mee”.

Ik wist even niet wat ik moest zeggen. Paul, die twee jaar geleden alleen mee wilde als we in hotels of hostels zouden overnachten. Paul, die niet wilde snappen dat ik vrijwillig de moderne luxe van wc’s, douches en bedden links liet liggen voor een kampeertrektocht. Die Paul wilde opeens mee wandelen en kamperen. Best thing ever! Want wat is beter dan in je eentje op avontuur? Juustem, met zijn tweetjes op avontuur!

Heel. Veel. Regelwerk.

Natuurlijk moesten er wel wat concessies gedaan worden. Ik wilde in eerste instantie met de boot en de trein gaan, maar dat duurde Paul veel te lang, en je betaalt je helemaal scheel aan reiskosten. We vliegen dus, maar compenseren wel onze CO2.

Verder moesten we heel goed kijken naar de data: wanneer kunnen we allebei vrij nemen? Clasht dat niet met vakanties van collega’s? Ik wilde per se vóór het hoogseizoen, omdat ik geen zin heb ik crowds en de midges die in de maanden ná de grote toeristenmassa hun moment of glory hebben. Hierdoor hadden we eigenlijk maar een vrij klein window om te plannen…

Voorpret is dubbele pret!

Op dit moment hebben we een redelijk in detail uitgewerkt reisplan, waarin we onze etappes hebben vastgelegd, waar we overnachten, en – niet geheel onbelangrijk – waar we onderweg boodschappen kunnen doen. Als ik één ding heb geleerd van mijn trip naar Noorwegen, is het wel dat je absoluut niet voor je hele reis aan voedsel mee moet sjouwen!

De vliegtickets zijn inmiddels geboekt, de rest gaan we binnenkort doen (bus van Fort William naar Glasgow is nog niet te boeken, dus daar moeten we sowieso mee wachten). En verder hebben we nog een heel lange boodschappenlijst. Paul is namelijk nog nooit op trektocht geweest en heeft dus nog geen backpack, geen tent en ook geen wandelschoenen. Om van de kleinere dingetjes zoals thermo-ondergoed nog maar te zwijgen.

Anyway, over de West Highland Way ben ik nog lang niet uitgepraat! Jullie kunnen de komende tijd op zijn minst blogposts verwachten met de paklijst en onze itinerary, en na afloop natuurlijk een uitgebreid reisverslag 🙂