Yes! Dit is hem dan: Het laatste wandelverslag van het Roots Langste Natuurpad van Nederland. Wat een tocht zeg. In eerste instantie wilden we de ene helft in juli 2020 lopen en de andere helft in september 2020, maar dat viel door een blessure in het water. Maar de laatste 11 etappes hebben we mooi in 9 dagen als zomervakantie gelopen. Dit waren onze ervaringen.
Eerdere wandelverslagen
Om te beginnen: We hebben ongelofelijk geluk gehad met het weer. De dagen voor we vertrokken wat het grijs en nat, de dagen na thuiskomst was het al gauw weer grijs en nat, maar tijdens het wandelen hadden we prachtig weer.
Dag 1: Arnhem – Driel
We begonnen dit deel van het natuurpad niet zo soepel: Paul voelde zich niet lekker, ik werd na nog geen 5 minuten op pad gestoken door een wesp. Great. We hebben dus heeeel rustigaan die eerste etappe gelopen.
De eerste kilometers moesten we er even inkomen. Op een aantal punten was de routebeschrijving niet heel duidelijk. Na 3 kilometer onze eerste wc-pauze bij hotel-restaurant Groot Warnsborn, ontzettend mooi en rustig gelegen .
Terwijl ik op Paul wachtte, raakte ik aan de praat met een vrouw van ongeveer mijn leeftijd die de Camino had gelopen. Ze vertelde dat je daar om de 5 kilometer wel een dorpje hebt waar je kunt overnachten, dus dat je niet zoveel hoeft te plannen. Klonk me als muziek in de oren! Misschien willen we dan toch nog eens die Camino gaan doen…
Paul voelde zich een stuk beter, dus het vervolg ging iets vlotter. Door velden, bossen. Langs een Airborne begraafplaats. We waren blij met de schaduw onderweg, want het was flink zonnig. Op station Oosterbeek hebben we even heerlijk in de schaduw van de wachtruimte gezeten. Supermooi stationnetje trouwens, laag in een kloof gelegen, veel wilde bloemen. Voelde als buitenland!
Toen we bijna Oosterbeek uitliepen, zagen we mensen met twee ezeltjes. Cute!
In Doorwerth hebben we wat sportdrank gescoord bij een tankstation omdat Paul heel erg toe was aan suiker. Ook verse aardbeien gekocht van een stalletje langs de weg. Heerlijk!
Toen we verder liepen, spotten we een wilde slang, de eerste in mijn leven! Niet in een natuurgebied, maar hij gleed over een rustig fietspad achter een kikker aan.
Op de stuwwallen ten zuiden van Doorwerth zijn we flink verkeerd gelopen, dus nadat we de Nederrijn waren overgestoken (mensen wat een lange brug) hebben we een stukje afgesneden.
Ontvangst op camping Overbetuwe was een beetje gek, niemand op de receptie en geen gehoor op het nummer dat stond vermeld. In de reserveringsemail stond gelukkig een tweede nummer, en we mochten gewoon een plekje zoeken op het trekkersveldje.
Camping: Overbetuwe, Driel
Dag 2: Driel – Winssen
Vandaag was warm. Heel warm. De voorspelling die we een paar dagen eerder hadden gecheckt, gaf 26°C aan, maar achteraf bleek het deze dag 29°C te zijn geweest. En dat op de dag met het meeste asfaltlopen van het hele natuurpad… Maar goed dat we dat niet wisten, anders was dat een flinke mentale challenge geweest.
Het eerste deel konden we flink doorlopen, was vrij rechttoe rechtaan. Ook wel lekker. Helaas was café Watergoed afgehuurd voor de dag, dus konden we daar geen theetje scoren. Doorlopen dan maar.
Na kasteel Loenen kwamen we op de Waaldijk. Kreeg direct vierdaagse vibes. Op een bankje gezeten met een fietser uit de buurt. Bij vertrek compleet de verkeerde kant op gelopen, voor meer dan een kilometer! Laten we maar zeggen dat de hitte ons denkvermogen aantastte 😉
Anyway, terug de goede richting op, naar de *goede* brug. Met een ijsverkoper aan de voet. Daar waren we wel aan toe! Heerlijk bananenijs gehad – niet van die neppe bananensmaak, maar met echte banaan. Wat een held.
We waren hier een paar dagen na de overstromingen in Limburg, en het water in. de Waal stond echt bizar hoog. Raar om die uiterwaarden zo onder water te zien, maar aan. de andere kant: daar zijn ze voor bedoeld.
Voorbijkomende wielrenners hadden het nog nooit zo hoog gezien. Zelfde gold voor de ijsmeneer, die regelmatig zijn schapen in de uiterwaarden liet grazen. Vrachtschepen hadden nog ongeveer een halve container speling onder de brug, en dan zou het hoogste punt pas twee dagen later verwacht worden!
Het Roots Langste Natuurpad liep in principe ook door de uiterwaarden, maar omdat we natuurlijk geen zin hadden om met onze backpack op te zwemmen (afgezien van dat de stroming rete-gevaarlijk was), hebben we de route maar aangepast en over de dijk gelopen. Was ook mooi.
Ontvangst op camping De Muk was allerhartelijkst, we kregen zelfs een welkomstdrankje! Heerlijk zitten kletsen met een stel andere campinggasten die ook veel LAWs hadden gelopen, zoals de Camino en het Pieterpad. Hun zoontje van een jaar of 7 loopt al met gemak 20 km per dag, dus ze wilden het binnenkort weer oppakken 💪🏻
Camping: De Muk, Winssen
Dag 3: Winssen – Herpen
Vandaag 22 °C en bewolkt, wat een opluchting! Vooral omdat dit een etappe van 23 km zou worden. Weinig gedoe met navigeren, dat scheelde weer.
Rond 1 uur liepen we de Maasdijk op, waar very convenient een fijn café zat (Hoogeerd). We waren al dik over de helft van de etappe, dus hebben we onszelf op een heerlijke lunch getrakteerd.
Niet verrassend, maar ook de Maas stond ontzettend hoog. De brug over de Maas was een stuk korter dan die over de Waal en Nederrijn, daar waren we erg blij mee. Helaas waren er wel een paar tractors die over het fietspad moesten ipv de snelweg. Met 10 meter waren we van de brug geweest en hadden we op een chille manier opzij kunnen stappen, maar nee, ze moesten per se right here right now inhalen. Dus met onze rugzak tegen de reling geperst en 20 cm ruimte tussen ons en de tractors. Arelaxt much.
Anyway, na de oversteek waren we officially in Brabant! De laatste provincie die ons natuurpad zou aandoen. En wat een entree zeg: Ravenstein is het het snoezigste stadje ever.
We zoeken trouwens iedere dag een supermarkt op, en ook deze dag zijn er een paar standaard extraatjes die we kopen. Niet alleen ontbijt, lunch en avondeten, maar ook een komkommer (vers eten is amazing) en een pak Dubbeldrank wat we dan direct op een muurtje opdrinken. Vocht, suiker, af en toe een verdwaalde vitamine en we hoeven het niet te tillen. Fantastisch idee.
Na Ravenstein hebben we de route trouwens flink moeten omleggen om te kunnen kamperen. In plaats van west van de A50 door de weilanden te lopen, zijn we de snelweg opnieuw overgestoken om vervolgens net ten noorden van Herpen te kunnen overnachten op camping De Brug.
Camping: De Brug, Herpen
Dag 4: Herpen – Menzel
Nee, we zijn niet teruggelopen naar het punt waar we het natuurpad hebben verlaten. We zijn gewoon door Herpen gelopen – direct even boodschappen gedaan en contant geld gepind – en zijn wat zuidelijker weer de snelweg overgestoken om de route daar weer op te pakken.
Enter De Maashorst! Die zouden we vandaag volledig doorkruisen. Heerlijk, we waren weer in het bos. Zonder kleerscheuren en al te veel anxiety door het hondenlosloopgebied bij Het Klompven gekomen, na nog wat boskilometers alwéér de A50 over en in het gehucht Mun heerlijk uitgebreid op een picknickbank pauze gehouden. Gewoon naast een huis. Love mensen die een bankje neerzetten op hun grond net buiten het hek ❤️
Verder niet echt bijzonderheden vandaag, gewoon lekker gewandeld. Eén keer wat onduidelijkheid over de route, maar goed uitgevogeld.
Vlak voor de camping nog heerlijk op het terras gezeten bij het natuurcentrum in Slabroek met thee en kersenflappen. Treat yo’ self als je de hele dag met een zware rugzak in de hitte loopt, ja?!
De camping vandaag was heerlijk rustig en kleinschalig. ‘s Avonds hebben we nog even uitgebreid de pony’s en het ezeltje geaaid en de moestuin bewonderd. This is the life voor wanneer we zelf 60 zijn.
Camping: Minicamping Uitgerust, Menzel
Dag 5: Menzel – Veghel
Beetje matig geslapen. Ik moest ‘s nachts naar de wc (as usual), maar de buurboer vond het nodig om muziek te draaien in zijn stal, dus kon moeilijk weer in slaap komen. Uiteindelijk mijn oordopjes maar ingedaan en toch. nogwat geslapen.
Vandaag even getimed hoelang we over 12 kilometer zouden doen, voor onze reservering bij De Koningshoeven. Een dikke 3 uur. Viel ons alles mee. We hadden natuurlijk ook al een flink aantal kilometers weer in de benen.
Een aantal paadjes vandaag leken wat weinig gebruikt (beter hadden we de wijzigingen van tevoren gecheckt, dat vergeten we iedere keer). Bij de Bedafse Bergen moesten we “bij picknickplaats grote zandverstuiving oversteken”. Dus wij bij het begin van de rij picknickbanken een steile terrorzandheuvel op – bleek achteraf dat we die klim niet hadden hoeven maken als we tot de laatste picknickbank waren doorgelopen 🙄 Achja, extra avontuur toch?
Weer onder de snelweg door, en daarna heeeeel lang rechtdoor richting Veghel. We hebben niet alles over de oude spoordijk gelopen, omdat dat op een gegeven moment losloopgebied voor honden werd. Nope nope nope.
Ook vandaag lag de camping best wel een eind van de route af, net buiten de kaart zelfs. Groot, kindvriendelijk, veel happy vibes en compleet volgeboekt. Maar toen we reserveerden konden ze wel een plekje voor ons regelen voor een nacht 🙂 Heerlijk pootjegebaad in de vijver en een paar drankjes op het terras gedaan. Camping om in het achterhoofd te houden als we weer eens met de familie een weekendje gaan kamperen.
Camping: Het Goeie Leven, Veghel
Dag 6: Veghel – Olland
Dit was echt een terroretappe. No joke. En dat hadden we voor een groot deel kunnen voorkomen door van tevoren de wijzigingen te checken. Vrij snel hadden we al een flink overwoekerd stuk met manshoge brandnetels (eind traject 28).
Later op de dag eenzelfde situatie maar dan tien keer erger (traject 29). Regenpak aan en ons erdoorheen geworsteld, uiteindelijk bleek onze afslag niet meer te bestaan en hebben we een eindje gebushwacked (I know, niet zo netjes eigenlijk) om weer op onze route te komen, want no way dat we terug gingen over dat terror-brandnetel-bramen-stekel-pad.
Houden we nou maar van tevoren de wijzigingen ingetekend…
Anyway, eenmaal terug op de route. De Geelders. Een warm, nat bos. Muggen. Steekvliegen. Nog meer muggen en steekvliegen. Blijven lopen, geen pauze, anders zouden we levend opgevreten worden ondanks de deet.
Toen we bijna het bos uit waren, kwamen we houthakkers tegen. Boomwerkzaamheden op de route. We werden er veilig langs geloodst en waren nog getuige van het omgaan van een boom. Zeer indrukwekkend. *
Toen we het bos uit kwamen, direct neergeploft bij café Het Groene Woud. Gezellig gekletst met wat locals en fietstoeristen. Tip van een local voor andere Roots-wandelaars: loop deze etappe in de winter. Ook dan is er genoeg te zien in het bos, en je hebt geen last van de muggen en steekvliegen.
Op de camping aangekomen werden we superlief door onze buurvrouw onthaald met stoeltjes en koffie. Wat een luxe! Op en top Brabantse gastvrijheid en gezelligheid. Heerlijke afsluiter van deze dag.
Camping: De Geelders, Olland
* No thanks, geen haat in de comments over hoe alles alleen maar ontbost wordt. Veel bos in Nederland is productiebos en dat is nou eenmaal een cyclus van kappen en herplanten, die doorgaans netjes duurzaam beheerd wordt. Waar denk je dat ons hout vandaan komt?
Dag 7: Olland – Oisterwijk
Buurvouw bedankt voor alle goede zorgen en weer op pad. Vandaag was een zware dag. Het begon met een blaar op mijn kleine teen, en later kreeg ik veel pijn onder mijn rechter voetboog.
Vlak na kilometer 423 kwamen we onverwacht horeca tegen, net buiten de route maar in het zicht. Stond niet in ons boekje, zag er vrij nieuw uit. Jacobushof, een mooie theetuin met heel veel bloemenhoekjes en loslopende kippen. Hoe cool! Hier hebben we dus even van koffie en thee genoten.
De rest van de dag was pijnlijk, en ik had om de 2-3 kilometer wel even pauze nodig. Ondanks dat wel genoten van de mooie Kampina (vooral de bossen, de heide stond nog net niet in bloei).
Halverwege het grote heideveld van de Kampina een bankje gedeeld met een fietsster, wat ook weer leidde tot een leuk gesprek over kerken en muziek.
Uiteindelijk op de camping van Nivonhuis Morgenrood (waarom staat deze niet in het boekje???) onze tent opgezet. Was wel even verbaasd – bij een natuurvriendenhuis en natuurcamping dacht ik aan de rust van Den Broam waar we een paar jaar geleden met familie zijn geweest, maar dit was een erg drukke camping met veel kinderen die tot ‘s avonds laat schreeuwend langs de tent heen en weer renden. Hielp ook niet dat we naast de speeltuin geparkeerd waren… Gelukkig was het maar voor 1 nachtje.
Camping: Nivon Natuurcamping Morgenrood
Dag 8: Oisterwijk – Moergestel (inclusief De Koningshoeven)
Vandaag was de enige dag dat we een wekken hebben gezet. Om 6 uur. We hadden namelijk om 11 uur een rondleiding gereserveerd bij De Koningshoeven, het klooster waar La Trappe wordt gebrouwen!
In onze gids stond dat heel erg lowkey enkel aangegeven als “trappistenklooster” een kilometer van de route, maar als bierliefhebbers moesten wij daar natuurlijk het fijne van weten.
Om 7 uur liepen we de camping af, en we waren mooi op tijd om 10:20 uur bij de brouwerij. Even voor 11 gingen de deur naar het brouwerijterrein open, en kon onze rondleiding beginnen! Onze gids heette Wim, een vrolijke, oudere man met mooie verhalen en anekdotes. We hebben niet veel van het brouwproces gezien (dat was bij La Chouffe wat uitgebreider), maar daar tegenover stond dat we wel veel leerden over het kloosterleven.
Omdat we verder geen serieuze kilometers zouden maken, hebben we heerlijk lang bij La Trappe zitten borrelen. Biertjes, kaasplankje, lunch. Dat hadden we wel verdiend, zo bijna tegen het einde van onze tocht!
Omdat de eerstvolgende camping langs de route net iets te ver was om nog leuk te lopen, hadden we een camping in Moergestel geboekt. Met de bus van de brouwerij naar Moergestel om boodschappen te doen, en dan de laatste paar kilometers naar de camping gelopen.
Helaas regende het toen we uit de supermarkt kwamen, en moesten we ons tentje ook in de regen opzetten. Gelukkig had de camping een fijne gemeenschappelijke ruimte waar we rustig konden koken. En ze hadden een minibieb, dus heb er lekker zitten lezen. Boek in één avond kon nét.
Camping: De Stellophoeve, Moergestel
Dag 9: Moergestel – De Roovertsche Leij
De laatste dag!
We hadden ‘s nachts een stuk minder regen gehad dan voorspeld, en konden ‘s ochtends zonnig inpakken. De tent was zelfs bijna droog! Vlakbij de camping pakten we de bus weer terug naar de route.
We hadden maar één zorg vandaag: rijdt de bus vanaf De Roovertsche Leij wel of niet? Er stond wel een bushalte in het boekje, maar 9292 en Google waren het er niet helemaal over eens of er een bus reed. Spannend dus. We zien wel.
De korte etappe van de vorige dag had me goed gedaan, en vandaag liepen we lekker soepel door. In plaats van de voorspelde regen hadden we zon, yay!
Voorbij de Beekse Bergen thee en appeltaart gegeten bij De Gulle Brabander. Vlak daarna wat shenanigans: we móésten gewoon een foto uit het routeboekje namaken (redacteur die naast bordje “einde verharding na 50m” staat). Soort van okee gelukt 😜
Na een hele dag stralend warm weer in plaats van de voorspelde code geel, kwamen we tegelijk met een aantal flink donkere wolken aan bij De Roovertsche Leij.
We did it! We hebben het Roots Langste Natuurpad van Nederland helemaal uitgelopen!
En de bus reed ook nog, ook al was het een Belgische waar we niet konden inchecken met onze OV-chipkaart (zwartgereden, foei). En voor ons kwam hij precies op tijd, want zodra hij kwam aanrijden, begon het te spetteren.
Op station Tilburg misten we nét onze aansluiting, dus hebben we friet besteld. Had ik. alzo lang zin in, en het was echt amazing friet met cajunkruiden. We stapten dus met blije buikjes de trein in.
Rond 7 uur waren we weer in Hengelo, waar we de woonkamer direct volhingen met onze kampeerspullen om te luchten en op te drogen. Op tafel vonden we cadeautjes van mama en haar vriendin Sylvia, die op ons huis gepast hadden.
Home sweet home.
Nu de volgende route uitzoeken!