Vandaag mag ik jullie verblijden met een wel heel bijzondere gastblog Рnamelijk van mijn wederhelft Paul! Hij heeft in mei de Elfstedenwandeltocht (Alvest̻denkuiertocht om het even in echt Frysk te doen) gelopen en die tocht is zo episch dat hij zeker een plek verdient op Ecohobbit. Lees gauw verder voor zijn ervaringen!
Over de Elfstedenwandeltocht
De Elfstedenwandeltocht bestaat uit vijf etappes, waarvan de eerste wat langer en de laatste wat korter. Dit zijn de etappes met bijbehorende afstanden:
In deze vijf dagwandelingen loop je langs de elf Friese steden: Leeuwarden, Sneek, IJlst, Sloten, Stavoren, Hindeloopen, Workum, Bolsward, Harlingen, Franeker, Dokkum en uiteindelijk dus weer terug naar Leeuwarden.
Meer informatie vind je op elfstedenwandeltocht.frl
Dag 1: Leeuwarden – Sloten
Met frisse voeten, gepoetste schoenen en een rugtas vol eten begeef ik me naar de 11stedenhal in Leeuwarden, om exact 07:00 zal hier het startschot gegeven worden van de 74e elfstedenwandeltocht.
De stempelkaart heb ik een aantal dagen eerder al in de post ontvangen, bij binnenkomst wordt deze gescand zodat ze weten hoeveel mensen er daadwerkelijk aan de tocht gaan beginnen. Na eventjes wachten en een kort introductiepraatje blijkt het tijd te zijn voor het Frysk Folksliet. Iedereen die deze wandeltocht wil gaan lopen kan ik adviseren om dit lied goed te leren want het wordt elke ochtend voor de start gezongen.
Pang! Daar gaan we! Na een kleine bottleneck bij het kaartjes knippen is het dan echt tijd om te vertrekken. Ja wat moet ik nu zeggen… vanaf het startsignaal is het gewoon ver lopen natuurlijk.
Als een grote groep lopen we Leeuwarden uit, maar al snel lijkt het meer op een enorm lang lint van mensen. Een (groot) aantal mensen loopt zo ongelooflijk hard dat zelfs ik er van sta te kijken, normaal ben ik degene die snel loopt!
Het weer tijdens deze etappe is niet heel erg goed. Het grootste deel van de dag heb ik met mijn regenjas aan gelopen. Bij Boazum stond ik bij een koffiepunt met afdakje en begon het wat te druppelen. Gelukkig had ik het geniale idee om heel even te kijken hoe dat zich ontwikkelde want uiteindelijk heb ik kwartier staan schuilen terwijl het met bakken uit de hemel kwam.
Daarna snel door Scharnegoutum naar Sneek voor het allereerste stempeltje. Een paar kilometer na Sneek is het tijd voor het tweede stempeltje, namelijk in IJlst.
Na 35 km in de benen kom ik even in een klein wandeldipje, maar dat mag de pret niet drukken natuurlijk. Mijn moeder en Charlotte (die kennen jullie wel) zijn me tegemoet komen lopen, en het laatste stukje lopen ze mee. Gelukkig was er een (offiiële) shortcut naar Sloten over een weiland, anders was het helemaal een lange dag geworden.
Dag 2: Sloten – Workum
Vandaag is de etappe met 44 kilometer iets schappelijker dan gisteren. Na het meezingen van de laatste woorden van het Frysk Folskliet laat ik mijn kaartje knippen door de burgemeester van gemeente De Friese Meren en ga ik weer op pad.
De benen hebben even wat tijd nodig om op te warmen, maar na een paar uurtjes zit de pas er weer lekker in. Om 09:00 loop ik in T-shirt en korte broek en alleen langs het IJsselmeer gaat de regenjas weer aan voor een aantal (hagel)buitjes.
Aan het einde van de ochtend kom ik aan in Stavoren en haal ik mijn vierde stempeltje op. In Stavoren was er een mooi punt om even te lunchen en verse sokken aan te doen. Ik blijf niet te lang zitten, want dan wordt het opstaan zo vervelend.
Door naar Hindeloopen, onderweg in Molkwerum is er een rustpuntje bij de ‘Molkwarder Koekefabriek’ en dit is uiteraard met een heerlijk stukje koek.
In Hindeloopen zitten er bij de stempelpost mensen in klederdracht, een erg leuke invulling.
Na Hindeloopen loop ik vol gas door naar Workum. Hierbij probeer ik een tweetal oma’s bij te houden en manmanman ik loop bijna de poten uit mijn lijf hiervoor. Wellicht had ik beter in mijn eigen tempo kunnen blijven lopen, maargoed, zo kom ik wel vlot aan in Workum.
In Workum gaat het nog bijna fout bij het halen van mijn stempeltje, want een mevrouw kreeg mijn stempelkaart aangegeven en controleerde niet of het haar kaart was. Gelukkig zag ik mijn naam voorbij flitsen en kon ik mijn eigen kaart weer krijgen.
Dag 3: Workum – Franeker
In 42 kilometer loop ik van Workum naar Bolsward, Harlingen en uiteindelijk naar Franeker. Dat gaat echter niet zomaar, eerst wordt er natuurlijk gezongen: Fryske Grûûûûûûn (dat stukje ken ik inmiddels) en daar gaan we!
Het lopen elke dag begint aan de ene kant wat te wennen, want ik voel me nog iets beter dan aan de start van dag twee. Aan de andere kant beginnen alle kilometers nu ook op te tellen, aan het einde van de dag voelde het allemaal niet zo heel soepel meer.
Waar ik wel goed aan kan wennen is het weer, want vandaag is het gewoon een mooie dag. (Niet te warm, en bewolkt. Het is misschien niet ieders favoriete weer, maar voor wandelen is het perfect.)
Al snel ligt Bolsward op de route. De stempelpost is hier in een kerk met een glazen dak, echt prachtig. Na Bolsward is het een heel stukje naar Harlingen. De stempelpost is aan de onderkant van deze stad bij een camping. Hier kan ik even lekker op het terras zitten om uitgebreid te eten en te drinken. De route vervolgt zich door Harlingen, best wel een leuk stukje eigenlijk zo langs de veerhaven van Rederij Doeksen.
Vanaf de stad Harlingen loop ik in een rechte streep naar Franeker. Charlotte die loopt me tegemoet en samen lopen we de laatste 2,5 kilometer naar Franeker. Wat support is zeker welkom op dat moment, en ik ben blij wanneer ik in Franeker ben aangekomen.
Dag 4: Franeker – Dokkum
Het aantal steden per dag wordt steeds minder, want er valt maar één stempel te verdienen vandaag. Toch is dit met 44 kilometer meer dan genoeg etappe voor een dag. In de Elfstedentocht wordt deze etappe “De hel van het noorden” genoemd: het is een en al weiland, er staat altijd wind en nergens is beschutting. Bij de wandelvariant lopen we gelukkig wel door wat dorpjes en zou het iets beter moeten zijn.
Deze etappe begint redelijk bijzonder, namelijk met een praatje van de oudste deelnemer. Deze vrouw van 89(!) vertelde namelijk hoe ze als kind begonnen was met dagelijks vijf kilometer heen en weer wandelen naar school en dat ze het nog steeds erg leuk vindt om te lopen.
Fryske Grûûûûûûn! En daar gaan we weer.
Onderweg naar Dokkum loop ik door een aantal plaatsjes. In Berlikum ligt er voor iedereen een stukje oranjekoek klaar met dank aan de Provincie Fryslân. Bedankt hoor! Na Berlikum loop ik door naar Stiens, dit is net voorbij halverwege. In Stiens is het tijd voor een wat langere pauze.
Na Stiens begint “de hel van het noorden” zijn naam wat meer eer aan te doen want we lopen hier langs kilometers en kilometers weiland, met heel af en toe een keer een boom of struik. De wind krijg ik hier goed om de oren, maar gelukkig wel vanaf de achterkant van mijn oren.
Onderweg zijn Annemarie en Kees 1) mij tegemoet gelopen en die lopen gezellig een stukje met mij mee. Een paar kilometer verderop kom ik Charlotte tegen en samen lopen we de etappe uit. De eennalaatste stempel komt in mijn boekje en het is tijd om naar huis te gaan.
Dag 5: Dokkum – Leeuwarden
De laatste etappe alweer vandaag. In 28 kilometer van Dokkum terug naar Leeuwarden. Helaas, want het begon net leuk te worden… Ohnee, eigenlijk ben ik wel blij dat dit de laatste dag is.
In alle vroegte was Govert 2) op de fiets gesprongen om bij Charlotte en mijn ouders aan te sluiten bij de start. Dat was dus een gezellig begin van de dag!
Vlak voor de start is er nog een verfrissend buitje wat resulteert in een mooie regenboog. Na lekker gezongen te hebben ga ik van start richting de pot met goud en het Elfstedenwandeltochtkruisje.
Op 17 kilometer van de start ligt Gytsjerk, vanaf hier sluit Charlotte aan. Na een kleine drie uur kom ik hier aan, dus met het tempo zit het nog wel goed op dag 5. Van Annemarie krijg ik een mooie snoepketting en met Charlotte ga ik verder richting Leeuwarden.
Onderweg naar Leeuwarden is er een enorme optocht van Oldtimers. Deze optocht gaf de laatste dag wel een extra mooi randje.
Verder ging het allemaal wel lekker eigenlijk. Nog voor de lunch zit het avontuur erop en komen we aan in Leeuwarden. Mijn ouders en Annemarie zijn ook naar de finish gekomen om het einde te vieren.
Het was een mooie tocht, maar ik ben blij dat het erop zit!
Een bedankje is wel op zijn plaatst voor de organisatie want het was allemaal prima geregeld! Een nog iets groter bedankje is op zijn plaatst voor mijn ouders want door hun hotel- en taxiservice en support bij start/finish is het me allemaal wel heel erg comfortabel en makkelijk gemaakt! Charlotte bedankt voor het zover meelopen de laatste dag en Annemarie, Govert en Kees bedankt voor de support onderweg.
1) Charlottes moeder en oom
2) Charlottes opa
Zo dat is een flinke tocht geweest. Ik vind het knap dat je het hebt geflikt. Ik snap goed dat je blij bent dat het erop zit 😉
Gefeliciteerd met het volbrengen van deze tocht, en het leuke verslag dat ervan schreef.
Je *oud*tante Heleen, zus van opa Govert.