As promised! Een compleet verslag van mijn tripje naar Noorwegen. Iets korter dan gepland, maar niettemin erg mooi!
15 augustus 2016
And so it begins! Ik ben met de trein naar Schiphol gegaan, Paul heeft me uitgezwaaid. Mijn backpack weegt zo’n 18 kilo [17 volgens de weegschaal van de bagageafgifte]. Bagage inchecken en security gingen allemaal lekker vlot, ondanks de angstaanjagend lange rijen. Ik was een eeuwigheid te vroeg bij mijn gate. Beter dan te laat though…
In het vliegtuig zat ik naast een vriendelijke man die een leidinggevende en controlerende functie heeft bij de bouw van de tunnel van Sandefjord naar Oslo. Daar worden allemaal Nederlanders voor ingevlogen volgens hem! Hij laat me een aantal indrukwekkende foto’s zien en we zitten een groot deel van de reis gezellig te kletsen.
Mijn eerste kamp in Noorwegen staat! Ik ben van Sandefjord Torp Airport naar een bosje vlakbij Fokserød busstation gelopen. Het plan is om daar de snelbus te nemen naar halte Fiandsvingen, vlakbij het museum waar ik naartoe wil en waar mijn tocht begint. Ik heb ruzie met de aansteker die ik heb meegenomen – ik kan de vlam niet lang genoeg brandend houden (zonder mijn duim te verbranden) om mijn brandstofblokjes aan te krijgen. Koud eten dus op mijn eerste avond, net als Cheryl Strayed. Ach, koude couscous is soort van couscoussalade. Het is niet het einde van de wereld!
16 augustus 2016
Mijn eerste nachtje in Noorwegen was bet prima, het is wel even wennen. Heb vreemd gedroomd over hikers die naast mij gingen kamperen en dat ik lucifers aan het opeten was. Ben rond kwart over 2 even wakker geweest omdat er iets rond mijn tent scharrelde, waarschijnlijk een nieuwsgierige muis ofzo.
Om kwart voor 6 alweer wakker (ZO VROEG!). In anderhalf uur gewassen, aangekleed, ontbeten en mijn kamp opgebroken. De supermarkt bij Fokserød was nog niet open, dus bij het benzinestation gekeken of ze lucifers hadden. Nee, maar wel een veiligheidsaansteker. Beetje aan de grote kant, maar ook goed. Kan ik tenminste vuur maken.
De eerste Nettbuss ging rond een uur of 8, half 9, dus het was even wachten. Was nog tricky, eigenlijk moet je van tevoren tickets bestellen. De buschauffeur moest even kijken of er een plek niet geclaimd was, want qua reserveringen gezien zat hij vol. Maar ik had geluk, ik kon mee!
Zo’n twee, tweeënhalf uur later kwamen we aan bij halte Fiansvingen. Vanaf daar was het nog maar een klein stukje lopen naar het Naes Jernverksmuseum. Ook daar was ik te vroeg, ze gingen pas om 11 uur open, dus ik heb lekker in het zonnetje zitten wachten onder het genot van een snackie.
Omdat ik de eerste bezoeker van de dag was en het niet echt storm liep (einde vakantieseizoen in Noorwegen) had ik een privé rondleiding. Heel indrukwekkend allemaal! Er waren een hoop blast furnaces in de omgeving vroeger, maar die in Naes is het langst op de oorspronkelijke manier doorgegaan en is ook het best bewaard gebleven. Het is een vrij klein museum, maar de ligging is ontzettend mooi en van alle gebouwen en gereedschappen krijg je echt direct zo’n Lord-of-the-Rings-gevoel.
Ook leer je dat in de verfilming van The Hobbit een hoop film logic is toegepast. Zo krijgen Thorin en zijn gezelschap de ovens in en paar minuten brandend, maar in werkelijkheid duurt het een aantal dagen(!) voor zo’n blast furnace op temperatuur is en je daadwerkelijk ijzer kunt smelten.
Na afloop heb ik Munkeballer gegeten, een lokaal cakeje (kruising tussen een muffin en een donut). Lekker zoet en flink vullend. Daarna een rondje door het park gelopen en toen was het tijd om op weg te gaan!
Ik ben langs het Gangdalstjern gelopen en kwam op een gegeven moment een doorsteekje naar BÃ¥sland tegen – volgens mij aangelegd door buurtbewoners. Het bord was namelijk handgeschreven en aan en boom gehangen, het pad zelf slechts lichtjes platgelopen. Vanaf BÃ¥sland kon ik een officieel wandelpad volgen over een paar losse gebiedjes van de golf course daar, en langs het Heirevann. Ik had een afslag gemist naar de Fv151 en kwam uiteindelijk aan bij het Vatnebuvann, waar ik in de buurt gekampeerd heb.
Hier heb ik mijn oorspronkelijke plan omgegooid. Thuis dacht ik namelijk dat ik wel redelijk makkelijk zou kunnen doorsteken van de ene wandelroute naar de andere, zolang ze maar dicht genoeg bij elkaar lagen. Boy I was wrong! Veel te veel begroeiiing en hoogteverschillen daarvoor in Noorwegen. Blij dat ik niet helemaal naar Øynesvann ben gelopen… De weggetjes rondom dat meer lopen allemaal dood volgend de Ut.no kaart, en ik kan natuurlijk niet rekenen op dat soort onofficiële doorsteekjes zoals bij BÃ¥sland… Ook had ik hier voor het eerst gevoelens van heimwee.
17 augustus 2016
Vandaag ongeveer 20 kilometer gelopen langs de Fv151. Veel klimmen en dalen, mooie uitzichten over bossen, meren, boerderijen en dorpjes. Bij Bøylefoss had ik uitzicht op een waterkrachtcentrale, ook indrukwekkend! 20 kilometer klimmen en dalen met 18 kilo op je rug is echter veel, veel en veel te veel voor een beginner, dus op een gegeven moment kon ik gewoon niet meer.
Op station Froland heb ik de trein gepakt naar het volgende station, Blakstad. Maar 5 kilometer, maar ik kon het niet meer lopen. Dat stationnetje is trouwens zo klein dat de trein er alleen stopt op afspraak – wanneer mensen dus van tevoren hebben gereserveerd via internet. En laat de NSB nou precies geen Paypal gebruiken (in tegenstelling tot Nettbuss). Gelukkig stopte de superlieve machinist en mocht ik meerijden tot Blakstad. Ik hoefde niet eens te betalen. Die Noren zijn veel te lief!
Op station Blakstad gegoogled waar de dichtstbijzijnde koffietent was. 900 meter lopen. Prima. Bij Dagny’s Kompebu heb ik Kompe gegeten, en een poging gedaan om in het Noors met haar te converseren – ze was namelijk een ontzettend oud vrouwtje dat geen woord Engels sprak! Op een gegeven moment belde ze haar zoon op om te kunnen fungeren als tolk voor de wat complexere dingen die niet in mijn Hoe & Wat boekje stonden.
Op een gegeven moment kwam een bekende van haar de zaak in, en kennelijk werd verteld dat ik een camping in de buurt zocht. Zo kwam het dat ik met Caroline, Christine en Camilla mee kon rijden naar Arendal (waar je vroeger de hamers van Naes Jernverk kon horen, volgens mijn gids). Zij hebben me afgezet op de Nidelv Brygge og Camping, waar ik even kon bijkomen van dat stukje teveel hooi op mijn vork.
De camping was superrelaxt, aan het water, je kon gewoon zwemmen in het Skagerrak! Hier heb ik een paar dagen gestaan, zodat ik een beetje kon wandelen zonder backpack.
18 augustus 2016 – Dagje Arendal
Vlakbij de camping was een bushalte op de route Arendal – Grimstad. Lekker makkelijk! In Arendal was het Arendalweek: in het centrum stonden een hoop standjes van politieke partijen en bedrijven en er waren een hoop lunchlezingen in verschillende cafés. Niet heel interessant voor mij, dus ik ben even bij de tourist info naar binnen gelopen. Uiteindelijk heb ik de kleine straatjes van Tyholmen bezichtigd en ben ik met de boot naar Merdø eiland gegaan.
Op Merdø heb je een paar huisjes, een museum, een café, en een camping. Langs de rand van het eiland heb je een prachtige, avontuurlijke wandelroute die je het ene moment door het bos leidt en het andere over kiezelstranden of ruige rotsen. In één woord adembenemend – a day well spent! Na de wandeling heb ik heerlijk gepootjebaad in het Skagerrak. Het water was echt superhelder en koud! Een eindje verderop zweefde een enorme rozerode kwal in het water.
Terug in Arendal heb ik nog eventjes boodschappen gedaan bij de Kiwi – tomaatjes voor door het avondeten en lefse (een soort opgevouwen tortilla wrap met boter, suiker en kaneel) voor tussendoor.
Bij het afwassen gezellig aan de praat geraakt met een stel andere campinggasten van mijn leeftijd, ook hikers. Mooie verhalen gehoord over wandelen in de Finnmark in het noorden.
19 augustus 2016 – Dagje Grimstad
“Uitgeslapen” tot 9 uur en mijn kleren gewassen en op en geïmproviseerde waslijn van hekje, touw en wandelstok gehangen. Daarna de bus de andere kant op gepakt, richting Grimstad. Supersnoezig stadje! Heerlijk geluncht bij Smag & Behag: een bord vol garnalen en een mand vol vers brood. Voor dik 20 euro daar zitten eten, maar lekker dat het was!
Daarna richting park Dømmesmoen gewandeld en daar de uitkijktoren beklommen. Ook de grote eik gezien. Die kan zich meten met de eik in Sherwood Forest! Bij de tourist info de tip gekregen om voor mijn vervolgwandeling de Vestlandske Hovedvei te kiezen richting Lillesand, een area of outstanding natural beauty. Er is een wandel-/fietsroute vanaf de camping richting Grimstad, met halverwege in Fevik een camping. Vanaf Grimstad is het 2 à 3 dagen naar Lillesand.
Bij avondeten een bak aardbeien gehaald: in Arendal lagen er Hollandse in de winkel, maar in Grimstad Noorse! Volgens blogvriendinnetje Selma zijn Noorse aardbeien veel zoeter van smaak, en daar had ze gelijk in! Heerlijk 🙂
20 augustus 2016
De heimwee is te erg. Ik krijg nauwelijks een hap door mijn keel en ben ‘s avonds erg verdrietig. ‘s Ochtends besluit ik om toch naar huis te gaan in plaats van naar Lillesand te lopen. Noorwegen is prachtig, maar ik ben doodongelukkig in mijn eentje.
Met de lokale bus naar Nedenes gegaan, daar de Nettbuss terug naar Fokserød gepakt. Een reis van een paar uur. Het uitzicht uit de bus is mooi en ik heb gezelschap van een mevrouw genaamd Tone, die ik bij de bushalte heb ontmoet. Een gezellige en lieve dame! Ze vertelde me dat ze spreker was geweest tijdens de Arendalweek , en nu weer op weg naar huis was.
Ze leerde me dat ik de ostpølser moest nemen, omdat die veel lekkerder is dan Wiener worst. Ze raadde me aan om de Hardangerfjord en -vidda niet in de zomer te bezoeken, maar in de lente: het contrast tussen de bloeiende fruitbomen in het dal en de sneeuw hogerop schijnt sprookjesachtig te zijn. Aangekomen op Fokserød werd zij opgehaald door een vriend en kon ik meerijden naar Sandefjord.
In Sandefjord heb ik ingecheckt in een hotel voor €150 de nacht (bijna alles zat vol vanwege een wielrenevenement dat weekend). Met behulp van de KLM Twitterservice heb ik mijn vliegticket kunnen omboeken (vliegen op zondag is duuuuuuur!!!).
Nog even naar buiten geweest, en toen lekker op mijn hotelkamer avondeten geïmproviseerd met de Olympische Spelen op TV (Nederland werd door Noorwegen ingemaakt met handbal).
Uiteindelijk blij dat ik niet voor de camping had gekozen, want op een gegeven moment begon het te stortregenen met York2004-allure. Ik weet nog goed hoe we toen midden in de nacht een aantal tenten moesten evacueren toen, en was nu heel blij met mijn warme bedje met 4 zachte kussen en een stevig dak boven mijn hoofd! (En mijn bankrekening kon even een dikke middelvinger krijgen.)
21 augustus 2016
Heerlijk ontbeten in het hotel met allerlei soorten vis op brood, fruit, een sapje en brunost (lekker!). Lopen naar het vliegveld wordt qua tijd een beetje tricky, maar met de trein van Sandefjord naar Torp en dan vanaf station Torp lekker wandelen in plaats van de shuttlebus is prima te doen. Een laatste hike deze vakantie. Met opnieuw prachtig weer overigens. De hele week (afgezien van die ene bui toen ik in het hotel zat) trouwens!
Op het vliegveld nog een paar souvenirs gekocht: een verjaardagscadeautje voor een vriend, een eland-bieropener voor Paul (hij heeft iets met elanden) en een komisch boek van Jenny K. Blake “The Norway Way” met allemaal cartoons over de geschiedenis van Noorwegen en stereotype Noorse dingen en gedragingen. Hilarisch! En nog maar een pølser gegeten. Omdat het nog even kan.
Met een klein beetje vertraging door de tegenwind kom ik aan op Schiphol. Daar de trein gepakt terug naar Enschede. Op Amersfoort verwarring: het is al druk omdat de voorgaande trein niet reed, dus het is enorm proppen. Dan blijkt de trein volgens het bord opeens niet meer naar Enschede maar naar Utrecht te rijden. Iedereen uitstappen, massale exodus naar een ander perron. Toen nog een beest op het spoor. Mijn treinreis is bijna een groter avontuur dan Noorwegen zelf! 😉 Uiteindelijk met slechts een half uurtje vertraging op Enschede Kennispark aangekomen, waar ik werd opgewacht door Paul.
Eindelijk weer thuis. Ik heb me nog nooit zo opgelucht en blij gevoeld om weer thuis te zijn.
Wat stoer dat je dit alleen bent gaan doen (heb bijna zoiets van las ik dit nu goed?) Wat een mooi land lijkt me dit, ik had er nooit wat mee, maar na het zien van al die gave Scandinavische series op Netflix kriebelt het ook bij mij toch eens ‘die hoek’ te bekijken. Is het alleen niet ontzettend duur? Het eten enzo? Ik ga zelf elk jaar op wandelvakantie met familie. Respect dat je alleen zulke stukken wandelt. Inspireert me ook eens te proberen alleen te wandelen.
Dankjewel! Om eerlijk te zijn was ik iets minder stoer, ben voor het eerst naar huis geweest met heimwee (ook over geschreven). Eten is inderdaad wat duurder, en als je een hotel wilt betaal je de hoofdprijs, en alcohol moet je niet willen drinken in Noorwegen, maar als je specifiek gaat om te wandelen en te kamperen kun je het wat kosten betreft vergelijken met iedere andere West-Europese vakantiebestemming.