Een aantal maanden geleden had Antonette in haar Podcast voor Avontuurlijke Vrouwen Miriam Lancewood te gast: een Nederlandse die met haar man nomadisch leeft in Nieuw-Zeeland: écht back to basics, zonder vaste verblijfplaats, zonder een enorme hoeveelheid spullen en vaste lasten zoals een hypotheek of een telefoonabonnement. Over haar eerste jaar heeft ze een boek geschreven: “Mijn leven in de wildernis”.
Mijn leeservaring
Dit is zo’n boek wat je niet in één keer uitleest, maar waarvan je af en toe moet “snoepen”. Het heeft geen spannende verhaallijn, maar is een chronologische vertelling van wat Miriam en Peter allemaal hebben meegemaakt. Je wordt vooral meegenomen in hun routines en af en toe gebeurt er iets onverwachts.
Je moet dus geen spanning en sensatie verwachten, maar toch is het geen saai boek. Je wordt echt meegenomen in de ervaringen van Miriam, hoe zij de wereld waarneemt, hoe het leven in de wildernis effect heeft op hun relatie, en dat beschrijft ze heel gedetailleerd.
Het boek is eigenlijk tweedelig: in het eerste deel lees je over hun eerste jaar in de wildernis, in het tweede deel over hun trektocht ver de Te Araroa trail. (Qua lengte vergelijkbaar met tochten als de PCT etc, maar dan dwars door Nieuw-Zeeland.)
Miriam en Peter begonnen hun jaar in de wildernis in de winter, wat ik heel dapper vind: koud, slecht weer. Aan de andere kant: als je dat weet te trotseren, kun je de rest van de seizoenen ook aan!
Ik had verwacht dat ze echt zouden leven als jagers-verzamelaars, maar dat doen ze maar te dele. Ze hebben basisvoorraden van o.a. rijst en bonen en doen slechts een paar keer per jaar boodschappen. De rest van hun eten scharrelen ze wel op de prehistorische manier bij elkaar.
Een vegetariër op jacht
Wat me heel erg is bijgebleven is Miriams ervaring met jagen. Ze is eigenlijk vegetariër, maar voor deze levensstijl heb je vlees nodig om te kunnen overleven – hier kun je als mens veel meer en efficiënter energie uit halen dan uit plantaardig voedsel. Maar alsnog gaat ze respectvol met haar prooi om, in tegenstelling tot plezierjagers.
Miriam begint met pijl en boog, wat ontzettend moeilijk is, en het kost dan ook vele pogingen om voor het eerst een prooi te schieten. Ze schiet alleen dieren die ooit uit Europa zijn overgekomen en in Nieuw-Zeeland een plaag zijn geworden bij gebrek aan natuurlijke vijanden: vooral wilde geiten en possums.
Wat ik mooi vind is dat ze de levens die ze beëindigt, nooit for granted neemt, ook wanneer ze uiteindelijk overstapt op een geweer. Miriam schiet alleen wat ze nodig hebben en ze gebruiken zoveel mogelijk van het dier. Het is dan ook verschrikkelijk om te lezen over jagers die gewoon voor de lol een hert schieten, alleen de kop meenemen als trofee, en de rest achter laten, alsof het waardeloos is.
Tweede boek
Even terug naar de Podcast voor Avontuurlijke Vrouwen: Miriam vertelt dat ze bezig is met een tweede boek. Door haar eerste boek ga je echt met andere ogen naar de natuur, het leven en de samenhang tussen alles kijken, dus ik ben echt superbenieuwd naar het vervolg!
Fact file
Titel: Mijn leven in de wildernis – Van de Achterhoek naar Nieuw-Zeeland
Auteur: Miriam Lancewood
Uitgever: Kosmos Uitgevers
Taal: Nederlands (vertaald uit het Engels)
Eerste druk: 2017
Genre / keywords: Memoir, waargebeurd, outdoor, survival, minimalisme
Aantal pagina’s: 320
ISBN: 9789021564098