Herfstwandeling in de Biesbosch

De Biesbosch is een bijzonder en waterrijk natuurgebied in Noord-Brabant. Het gebied in ontstaan na de Sint Elisabethsvloed in 1421 en heeft sinds 1980 de status van Nationaal Park in Nederland. Typerend voor de Biesbosch zijn de biezen, wilgen en natuurlijk het vele water. Je kunt er onder andere wandelen, fietsen, kanoën en rondvaarten maken met een fluisterboot.

Afgelopen weekend vierden mijn oom en tante hun 25-jarig huwelijk. Helemaal in Brabant, een flink eind rijden vanuit Hengelo. Zonde om daar alleen voor een paar uurtjes in de avond heen te gaan, toch? Omdat de Biesbosch daar om de hoek ligt, hebben we er een lekker middagje gewandeld.

We hebben de auto geparkeerd bij het Biesbosch Museumeiland en hebben daar eerst even een kop thee met wat lekkers gescoord. Paul voelde zich niet helemaal lekker dus we zouden het niet te bont maken. Het museum zelf hebben we verder niet bezichtigd.

Het oorspronkelijke plan was om een wandeling van 10 kilometer te pakken die we op de grote kaart in de ontvangshal én op het bord buiten hadden gespot. Helaas konden we die route in de praktijk niet vinden: of we nou de ene kant of de andere kant op het museumeiland afliepen, nergens zagen we bordjes voor de wandeling die we wilden maken. Een wandelfolder hadden we binnen ook zo gauw niet gespot. Helaasch helaasch! (Verbeterpuntje voor Staatsbosbeheer 😉 )

De Pannekoek

Vanaf de parkeerplaats waren er echter 3 gemarkeerde routes waar we uit konden kiezen, dus hebben we dat lekker gedaan. Eerst een kort rondje door De Pannekoek, daarna nog het laarzenpad.

De Pannekoek is eigenlijk een mini-openluchtmuseum. Vroeger was dit een hakgriend waar wilgentenen geoogst werden. Op deze wandeling zagen we onder andere een griendwerkershut, wilgentuin en eendenkooi. Sommige paden zijn klein en blubberig, maar er waren ook een hoop prachtige, zeer fotogenieke wilgenlaantjes.

Het Laarzenpad

Omdat we nog wel wat tijd te doden hadden, maar niet nog na zonsondergang in een voor ons onbekend natuurgebied wilden ronddolen, hebben we nog een korte wandeling van ongeveer 3 kilometer gepakt: het laarzenpad. Dit pad loopt voor een groot deel langs het water en geeft uitzicht op een stel super eerie rijen dode bomen die midden in het water staan. Bijzonder.

Het laarzenpad heet trouwens niet voor niets laarzenpad: af en toe was het meer een kwestie van glibberen dan wandelen. Ondanks een hoop blubber, bijna-uitglijders en lelijke woorden vonden we het een erg leuke route.

Na afloop waren we heel blij met de schoenborstels bij het museum, zodat we niet de halve Biesbosch meenamen naar het feest. (Maar om er geen bende van te maken heb ik mijn schoenen toch maar bij de deur uitgetrokken. Paul was slimmer: die had een extra paar mee.)

Ook tof: Check dit blotevoetenpad in Brabant!