Micro-avontuur: ik heb de Geierlay hangbrug overleefd met hoogtevrees

Een paar jaar geleden hoorden Paul en ik voor het eerst van de Geierlay hangbrug. Ik heb echt geen idee meer hoe of waar, maar zijn directe reactie was: daar wil ik een keer naartoe! Vervolgens bleef het stil: eerst maar eens die West Highland Way lopen, toen trainen voor de Nijmeegse en de Elfstedenwandeltocht, toen kwam het Roots Natuurpad… We bleven het maar uitstellen. Tot deze maand. Op één van Pauls laatste vrije zomerdagen zijn we “even” op en neer geweest.

Hoogtevrees

Ik heb altijd geroepen: ik wil best met je naar Duitsland, ik wil het best plannen, ik wil best foto’s van jou maken, maar ik ga no. fucking. way. die brug op. Ik heb behoorlijke hoogtevrees, vind uitkijktorens al eng en zo’n wiebelige kabelbrug op godknowshoeveel tientallen meters hoogte… Mij niet gezien.

Maarja, we gingen midden in coronatijd: de brug was open, maar onder voorwaarden. Iedereen een mondkapje, en natuurlijk eenrichtingsverkeer. (Wat wel ieder uur omdraaide.) Zou ik eenmaal op die brug staan, dan MOEST ik.

Ons avontuur

We wilden er rond openingstijd zijn, dus we moesten vroeg op pad. Om 10 uur zou het bezoekerscentrum open gaan, het was een dikke 3 uur rijden vanuit Hengelo, dus we wilden uiterlijk om 7 uur in de auto zitten. Zo gezegd, zo gedaan. Om kwart voor 7 reden we weg.

De rit verliep soepel, op onduidelijke Baustelle bij Keulen na waardoor we opeens op een afslag zaten en we door een niet al te interessant deel van Keulen reden voor we de snelweg weer op konden.

De laatste paar kilometers voor Mörsdorf waren heel toeristisch: de weg ging dwars door een paar superschattige dorpjes en een hoop haarspeldbochten in een prachtige, groene kloof. Écht vakantiegevoel.

Vanaf de parkeerplaats was het een korte wandeling naar de brug, en we waren blij dat we redelijk op tijd (half 11) waren: de rij was al behoorlijk lang! Gelukkig bewoog het allemaal vlotter dan verwacht, door de anderhalvemeterregels leek de rij langer dan hij was. Voor het uur om was konden we de brug al op!

En om heel eerlijk te zijn: het viel heel erg mee. Ik dacht echt dat ik met knikkende knieën en zeven kleuren diarree schijtend die brug over zou schuifelen, maar nee. In het begin vond ik het wel spannend. Natuurlijk wiebelt dat ding een beetje. (En als mensen vervelend zijn, een beetje erg.) Maar de constructie voelt veel steviger dan je zou verwachten, en de “vloer” is ondoorzichtig, aaneensluitend hout. Dat helpt een heleboel! Op een gegeven moment durfde ik zelfs te lopen zonder de zijkant vast te houden, yay me 😉

Wandelen in de Geierlay-kloof

Tsja, dan sta je na een paar minuten aan de overkant. En dan? Weer in de rij voor de terugweg? Nah. We hebben de folder erbij gepakt en een mooie wandeling in de Geierlay-kloof gemaakt. Aanrader! Het is daar echt zo mooi! En heerlijk om weer eens wat hoogtemeters te maken, in plaats van dat platte Nederland (sorry Nederland).

Halverwege de middag waren we weer terug in Mörsdorf. Wat nu? Hier eten of eerst rijden en dan onderweg eten? Uiteindelijk hebben we lekker in het restaurant van het bezoekerscentrum wat gehapt. En ik kon er zelfs vegetarisch eten, al was de keuze niet heel groot. Maar het kon!

Onderweg naar huis zijn we nog even gestopt voor koffie en koekjes. Zonsopgang vertrokken, zonsondergang weer thuis. Een mooi dagje uit!

Fact file & trip data

Wandeling: Geierlay Hängeseilbrücke en Geierlayschleife

Startpunt: Parkeerplaats bij Geierlay bezoekerscentrum, Mörsdorf

Moeilijkheidsgraad: Duidelijke paden, markering met bordjes, flink wat hoogtemeters op en neer, soms steil.

Lengte / tijd: Geen idee hoeveel kilometers de route was, maar we hebben er zo’n anderhalf uur over gelopen (nadat we de brug waren overgestoken). Het stukje van de parkeerplaats naar de brug was ongeveer een half uur.

Tijd van het jaar: Begin september, coronatijd. Wil je foto’s van een lege brug, dan heb je nu ieder uur de kans!

Weer: Flink warme en zonnige nazomerdag, vergeet je zonnebrandcrème niet (we did…)

Kleding: T-shirt en lange broek (had kort gekund).

In de rugzak: Zomerjas, water, sultanakoekjes.

Hoeveel CO2 hebben we uitgestoten?

Afstand: Hengelo-Mörsdorf over Keulen en Koblenz (retour): 672 km

Vervoersmiddel: Kleine bezineauto (VW Up)

Hoeveelheid CO2 volgens Trees for All: 0,11 ton

Compensatiekosten: €1,43 *

* Ik compenseer niet direct na iedere reis, maar compenseer mijn complete CO2-overschot aan het einde van het jaar op basis van de impactmeters van Babette Porcelijn en Zaailingen.com. Zo compenseer ik alle kilometers in één keer.