Ik heb Tamar Valkenier leren “kennen” door de Podcast voor Avontuurlijke Vrouwen van Antonette Spaan. Toen ik in de PR mail van Kosmos las dat ze een boek had geschreven, vroeg ik natuurlijk een recensie-exemplaar aan! Tamar is maar een paar jaar ouder dan ik, maar heeft haar 9 tot 5 leven omgeruild voor een leven van avontuur. In “Fulltime Avonturier” vertelt ze over haar fietstocht door Europa, trektochten door Mongolië en Jordanië, expeditie met Miriam Lancewood en haar persoonlijke ontwikkeling onderweg.
Het boek is niet heel dik, en daardoor is het des te knapper dat ze 4 avonturen kan beschrijven op zo’n manier dat je wel het gevoel hebt dat je alles meekrijgt. Ze schrijft heel kort en bondig, hoofdstukjes van zo’n 2-3 pagina’s, geen woord teveel, maar wel precies wat er gebeurt, wat er in haar omgaat. Leest erg lekker weg en daardoor heb je het gevoel dat je zelf een beetje mee op avontuur bent.
1 – Vreemden zijn vriendelijker dan je denkt
Tamar ging op weg met een minimaal plan, alleen een globaal idee van wat ze wilde doen, zonder te weten waar ze die avond zou slapen en wat er die dag op haar pad zou komen.
En op een paar kleine incidentjes na, kwam ze vooral heel veel vriendelijkheid, gastvrijheid en vrijgevigheid tegen. Mensen bij wie ze mocht overnachten, mensen die haar eten aanboden, mensen die haar hielpen als ze problemen had.
Doet me heel erg denken aan Rutger Bregman: De meeste mensen deugen!
2 – Alles komt altijd op zijn pootjes terecht
Wanneer je een vrij leven vol avontuur leidt, is het onvermijdelijk dat er wel eens iets onverwachts en vervelends gebeurt.Tamar liep tegen maatschappelijke regels zoals visa aan, mensen die toch niet zo zijn als ze dacht, ze zat opeens zonder eten, de grote wilde natuur deed gewoon haar ding…
En dan, wonder boven wonder, was er altijd een manier waarop het goed kwam. Mensen die hielpen, een enge douanebeambte die uiteindelijk superlief een oogje dichtkneep en het goede idee had om een boek te schrijven, jongens die een hert hadden geschoten waar zij en Miriam van konden eten.
3 – Je hoeft niet rijk te zijn om je rijk te voelen
Tamar had wel een klein startkapitaaltje doordat haar motor werd gestolen en ze geen nieuwe kocht van het verzekeringsgeld, en omdat ze wat spullen had verkocht, maar rijk in de zin van “veel geld hebben” en daardoor alles te kunnen doen wat ze wil – nee.
Ze voelde zich juist rijk door haar vrijheid: het feit dat ze nauwelijks geld hoefde uit te geven aan eten en overnachten, dat ze voor een groot deel van het land kon leven.
4 – Moeilijke keuzes zijn onvermijdelijk als je je droomleven wilt leven
Iets wat herhaaldelijk terugkomt in haar boek is liefde, heimwee en afscheid. Liefde voor haar vader, die ze iedere keer voor maandenlang achterlaat. Partners die ze moet achterlaten. Liefde voor de dieren, waarmee ze maandenlang heeft geleefd en die ze achter moet laten – niet zonder een goed thuis voor ze te zoeken, overigens. En iedere keer de heimwee naar Nederland als ze op pad is, en de heimwee naar de wildernis wanneer ze weer in Nederland is.
5 – Je kunt veel meer dan je denkt
In het verleden had Tamar last van paniekaanvallen en zware fysieke pijn in haar benen. Niemand had verwacht dat ze zo’n avontuurlijk leven zou gaan leiden, ook zijzelf niet.
Ze was absoluut geen fietser, was al compleet uitgeput van een ritje Haarlem-Amsterdam, en is alsnog op een maandenlange fietstrektocht gegaan. Ze kon niet paardrijden, maar heeft toch als nomade in Mongolië geleefd. Ze wist niks van jagen, maar is toch met Miriam Lancewood op survivalexpeditie geweest.
Haar motto in dat alles? “Alles is te leren.”
Fact file
“Fulltime Avonturier” kun je hier kopen:
Disclaimer: Ik heb dit item gekregen om over te bloggen. Natuurlijk probeer ik dat zo min mogelijk mijn mening te laten beïnvloeden. Ik streef er altijd naar om een eerlijk en inspirerend artikel te schrijven.