Reisverslag: Een midweekje Freiburg met de trein

Na 2 zomervakanties wandelen in Nederland waren Paul en ik ontzettend toe aan een “traditionele” vakantie in het buitenland. A change of scenery. Andere taal. Nieuwe plekken ontdekken. Gevaccineerd en wel boekten we een midweekje Freiburg im Breisgau, de hoofdstad van het Zwarte Woud in Duitsland. Een interessante uitdaging: vegetariër in een vleesland, en vlak voor vertrek liep ik opeens op krukken… Dit is ons reisverslag!

Pre-avontuur: Change of plans

Voor wie me niet volgt op Instagram: een dikke week voor vertrek blesseerde ik mijn rechtervoet. Pees flink overbelast of ontstoken na een wandelingetje van slechts 2x 7 km. (Peanuts voor ons, doen we wel vaker, niks aan het handje, zou je denken…) Tijdens de wandeling zelf niks aan de hand, volgende dag zoveel pijn dat ik niet eens naar de Jumbo tegenover ons huis kon lopen zonder compleet te vergaan van de pijn.

Paul direct naar de zorgwinkel gestuurd voor krukken; bij de dokter langs geweest omdat dit toch wel heel onverwacht, plotseling en heftig was; en met het niet verrassende advies van “rustig aan doen en eventueel pijnstillers nemen” weer naar huis gestuurd. Met 2-3 weken zou de ergste pijn er wel af moeten zijn, zo niet, dan zou ik moeten terugkomen voor foto’s. 100% genezing kan echter soms wel een jaar duren bij pezen…

Daar ging ons plan om een paar mooie dagwandelingen in het Zwarte Woud te maken 😭

De volgende dagen heb ik dus extreem rustig aan gedaan. Ik mocht mijn voet niet belasten, want dan zou de pijn zo snel mogelijk zakken, mijn pees zo snel mogelijk genezen. Zo zou ik toch nog soort van iets kunnen doen in Freiburg.

En het was WORTH IT.

Uiteindelijk hebben we toch nog 3 wandelingetjes kunnen maken – de langste “wel” 6 kilometer met “maar” 1 keer pauze. Redelijk pijnvrij – alleen wat gezeur als ik te lang achter elkaar liep, maar niet meer de extreme STOP-ONMIDDELIJK-MET-LOPEN!-pijn. En voor de rest kon ik ook prima door de Altstadt van Freiburg rondhobbelen, zolang ik maar genoeg koffie-, bier- en eetpauzes nam.

Maandag 6 september – Het avontuur begint (met 4 uur vertraging!)

Omdat dit nog niet spannend genoeg was, waren er spoorwegstakingen in Duitsland, en wij vingen nog net de laatste dag. Hoera. Op hoop van zegen gingen we maar naar het station. We hadden de vroegste trein, ETA 13:00 in Freiburg, dus die stakingen zouden we vast wel op een of andere manier tussendoor kunnen fietsen.

Het begon al direct niet zo soepel: We zouden de trein van 5:34 van Hengelo naar Rheine hebben. Nou heeft het boemeltje tussen Hengelo en Bielefeld nogal een iffy reputatie, maar ik had er nog nooit problemen mee gehad. Tot nu toe. Het begon met 15 minuten vertraging. Kan gebeuren. Maar toen verdween de trein opeens zonder verdere communicatie van het bord. Ojee.

“Dit is waarom mensen het vliegtuig pakken,” volgens Paul. En ik kan hem niet echt ongelijk geven. Als je mensen wilt stimuleren om duurzamer te reizen, zorg dan dat het goed geregeld is. Uiteindelijk konden we de trein van een uur later pakken. Plan B was de auto geweest.

Ach, een slecht begin kan alleen maar beter worden, toch?

We hadden een soepele overstap op Rheine… om vervolgens te stranden in Münster. Onze oorspronkelijke trein (met gereserveerde zitplaatsen godnondeju) had waarschijnlijk nog wel gereden, maar de komende paar uur lag alles plat vanwege de stakingen. Eén ding moet ik de Duitsers wel meegeven: de servicebalies op de stations zijn supersnel en efficiënt. Binnen een paar tellen hadden we een nieuw reisadvies. Maar we moesten wel eerst 2,5 uur tijd in Münster zien te doden.

Een goed moment om eens te testen hoe ver ik pijnloos zou kunnen lopen. Ik had namelijk mijn krukken thuis gelaten, veel te veel gedoe. In huis kon ik inmiddels alweer redelijk veel pijnloos heen en weer hobbelen. Anderhalve kilometer. Lekker in het zonnetje second breakfast gehad en toen weer langzaam naar het station gelopen.

Om half 11 hadden we de ICE (omg, een ICE! Ik heb nog nooit in een ICE gezeten!) richting Frankfurt. We reden! Yes! Om vervolgens op station Frankfurt Airport weer stil te staan. Eén !@#$% station voor onze overstap. Aargh!

Deze keer niet door stakingen. Politie in de trein. Onze coupé zelfs. Zes stuks. Iemand was haar tas kwijt. Werd uiteindelijk gevonden in de restauratiewagon, maar uit wat we konden begrijpen, was het geld eruit. Uiteindelijk hadden we zoveel vertraging opgelopen dat we onze 18 minuten overstaptijd ruimschoots kwijt waren.

Maar op Frankfurt Hbf hadden we een gelukje: onze aansluiting was ook vertraagd! Toen we eenmaal daarin zaten, waren we om 5 uur in Freiburg. 4 uur later dan gepland, maar we waren er.

Ons hotel lag op nog geen 100 meter van het station, superchill. Inchecken, even tot rust komen, en dan een welverdiende biergarten opzoeken. Feierling, met – stomtoevallig – biologisch huisbier.

Dinsdag 7 september – De Schlossberg

Omdat we toch best vermoeid waren door die lange reis, hebben we de eerste dag rustig aan gedaan. In de biergarten zaten we met een ander Nederlands stel aan tafel, die vertelden dat je met de kabelbaan de Schlossberg op kon, het hoogste punt van de stad.

Dus na een lekker ontbijtje op de markt zijn we richting het park gelopen waar de kabelbaan zich bevond. Hij ging maar tot halverwege, dus het laatste eind moesten we lopen. Na mijn test in Münster had ik het gevoel dat dat wel kon, als we rustig aan deden. Ging verrassend goed!

Paul is nog bovenop de uitkijktoren geweest met mijn fototoestel, en we hebben nog een beetje tussen de funderingen van het oude slot gelopen, en toen vonden we het wel welletjes geweest.

De biergarten bij de kabelbaan was helaas gesloten die dag, dus hebben we onze lunch ook maar op de markt gehaald. Een traditionele Lange Rote voor Paul, en voor mij een tofuworst bij de vegan foodtruck.

‘s Middags hebben we weer bij Feierling gezeten voor bier en apfelschorle (het was nu gelukkig minder druk) en daarna hebben we even een dutje gedaan in het hotel.

‘s Avonds hebben we bij Schlappen gezeten, war we ongefiterd bier hebben gedronken en typisch Duits hebben gegeten – lekker pretentieloos, zonder ook maar een flintertje groente, maar wel met heel lekkere aardappeltjes en huisgemaakte saus. En gelukkig hadden ze een vega-optie voor mij: gepaneerde camembert.

Woensdag 8 september – Dagje Titisee

Geïnspireerd door Railaway (dank voor de tip, pap!) namen we op deze warme dag de trein naar Titisee, een supertoeristisch dorp aan het gelijknamige meer. Onze voornemens deze dag: rondje om het meer wandelen, Schwarzwalder Kirschtorte eten, en zwemmen.

Met onze rugzak vol sap en snacks van de Edeka (van die supergeil-reclame, weetjewel) zijn we ‘s ochtends op pad gegaan, toen het nog redelijk fris was. Maar voor we halverwege ons rondje waren, brandde de zon al op ons hoofd. Halverwege hebben we uitgebreid gepauzeerd op een bankje, en bij terugkomst in het dorp zijn we het eerste het beste café in gedoken voor thee en taart.

Daarna hebben we de oever opgezocht om een frisse duik te nemen. Lang geleden dat ik in natuurwater heb gezwommen! Het water van de Titisee was superhelder, en de temperatuur viel heel erg mee. Was lekker, op zo’n warme dag!

In de trein terug naar Freiburg kwamen er 3 superirritante, asociale tieners naast ons zitten. Eén van de meisjes propte haar afval achter een stoel. Paul wees nog nadrukkelijk naar de prullenbak, maar dat negeerde ze. Nou, dan heb je het gedaan bij hem, hoor. Bij het uitstappen pakte Paul haar afval en stopte het stiekem in haar openstaande tas toen ze langsliep. Priceless. Had er graag bij willen zijn om haar gezicht te zien wanneer ze het eindelijk ontdekte!

Na het uithangen van onze natte spullen in het hotel, hebben we een tijdje op het terras van Martins Bräu gezeten en daarna bij Veggie Liebe gegeten, een vegetarisch restaurant in de buurt van de universiteit, een eindje uit het centrum. Onze kleurrijkste en gezondste maaltijd tot dan toe!

‘s Avonds hadden we wijn willen drinken bij de Alte Wache, maar dat terras was zo vol dat er een rij stond. Daar hadden we geen zin in, maar het was nog knap moeilijk om ergens een leeg plekje op een terras te vinden. Uiteindelijk hebben we bij een niet zo sfeervolle kroeg één biertje gedaan, toen zijn we maar naar het hotel gegaan.

Donderdag 9 september – Archeologisch museum & Seepark

We begonnen weer met onze “traditie” van ontbijt op de markt. Deze keer van Stefan’s Käsekuchen. Erg lekker! Vergelijkbaar met cheesecake, maar dan wat lichter van textuur.

Daarna zijn we naar het archeologisch museum geweest. In de omgeving van Freiburg zijn veel opgravingen gedaan, en ze hadden tentoonstellingen over de steentijd, bronstijd, ijzertijd en Romeinse periode. Klein museum, maar wel interessant, en een paar leuke interactieve dingen in de zalen ook.

Na koffie en chocolademelk bij een random café hebben we kaartjes gekocht om naar familie en vrienden te sturen, want dat is gewoon leuk en kneuterig. Ook lokale wijn gekocht voor thuis en tóch even bij de Lush binnengewipt. Kon het niet laten.

Voor lunch had Paul een ramen-restaurant gespot via Google Maps, maar helaas was dat gesloten. Balen. Uiteindelijk hebben we ergens een behoorlijk overpriced maar verder niet heel bijzondere flammkuchen gegeten.

‘s Middags zijn we naar het Seepark en de Japanse tuin gelopen, zo’n 4 kilometer uit het centrum. Erg mooie plek, natuurlijk met uitzichttoren en biergarten.

Omdat we een beetje klaar waren met de Duitse cuisine, hebben we bij Banoi Streetfood gegeten, Vietnamees. We waren er al meerdere keren langsgelopen en het zag er erg goed uit. Hier hebben we 20 minuten voor in de rij gestaan, maar het was zo worth it! Ontzettend lekker, vers, smaakvol. Bijna alles was ook vegan te krijgen, dus daar zei ik geen nee tegen.

Met een blije buik zijn we teruggelopen naar ons hotel. Nog een fles wijn gehaald bij de Edeka en lekker rustig op onze kamer zitten chillen.

Vrijdag 10 september – Terug naar huis

Ons laatste halve dagje alweer. Zo’n laatste dag is altijd een beetje gek. Je wilt wel wat doen, maar je weet niet zo goed wat, en je moet ook nog rekening houden met je vertrektijd.

Natuurlijk hebben we eerst weer wat op de markt ontbeten. Daarna maar eens uitgevogeld waar onze coupé met gereserveerde plaatsen zou stoppen. Viel mee, daarvoor staan uitgebreide borden op het station.

Tsja, hoe gaan we de komende 3 uur doden? De münster bezichtigen? We hadden niet echt een beter idee, dus zijn we maar weer terug naar het centrum gelopen. Helaas ging de münster pas om 12:30 open voor bezichtiging. Dat zou niet werken voor ons, onze trein zou om 13:04 vertrekken.

We hebben dus nog maar wat gegeten op de markt (genoeg stalletjes om te kiezen), ecovriendelijke makeupjes gescoord bij de DM drogist, en sap en snacks voor. inde trein gehaald bij de biosupermarkt.

Daarna zijn we toch maar naar het station gegaan. Daar wat geluncht en nog extra broodjes voor onderweg gekocht, en met 10 minuutjes vertraging op onze trein gestapt.

De terugreis verliep een stuk soepeler dan de heenreis! We konden nu wél gebruik maken van onze gereserveerde plekken, en we reden door het mooiste stukje Rijndal, wat een UNESCO World Heritage site is en ook door Lonely Planet één van de mooiste treintrajecten ter wereld wordt genoemd. De eerste keer dat ik hier reed (naar Zwitserland) wist ik dat nog niet, maar achteraf verbaast het me niks.

Met uiteindelijk maar een uurtje vertraging waren we terug in Hengelo. Home sweet home.

Comments

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven